Vorige week hoorde ik mezelf tegen mijn eigen coach zeggen hoe frustrerend ik het vond om zoveel mogelijkheden te zien, zoveel zaken nog te willen creëren, en tegelijk beseffen hoe weinig middelen er ter beschikking zijn om dat allemaal -en liefst zo snel mogelijk- te realiseren.
Ik heb er geen tijd voor, de aandacht zou te versnippert zijn om met al die dingen tegelijk bezig te zijn, het kost ook wel een aardige duit om zoveel verschillende zaken degelijk op te starten en te lanceren,... alleen maar beperkingen, beperkingen, en nog meer beperkingen die mij tegenhouden om te doen wat ik nog allemaal zou willen doen.
Herkenbaar?
Zie jij ook nog zoveel mogelijkheden of zou jij ook nog zoveel zaken willen opnemen terwijl je alleen maar het gevoel hebt van geremd te zijn?
Misschien kan een verschuiving van je focus je dan wel helpen.
Door alleen maar te kijken naar de beperkingen, zie je ook alleen maar beperkingen. Door alleen maar te kijken naar alles wat er nog
niet is, zie je niet wat er allemaal al
wel is. Door alleen maar vooruit te willen streven, vergeet je wat er nu aan het gebeuren is.
Het klinkt allemaal banaal, en er is al veel over geschreven: blijf in het "nu", focus op het positieve, kijk naar wat er wel mogelijk is ipv naar de beperkingen, ... allemaal heel waardevol, maar hoe doe je dat nu echt?
Het belang van het "nu"
Voor we daar stappen in kunnen zetten, is het belangrijk om ten volle te begrijpen waarom het "nu" (het huidige moment) zo belangrijk is.
Op zich is dat heel eenvoudig: alles wat zich afspeelt, gebeurt in het "nu". Want alles wat al gebeurd is, is voorbij en daar kun je niets meer aan veranderen. Alles wat nog moet komen, zijn plannen, voornemens, of intenties. Daar is op zich nog alles mogelijk, maar ongeacht hoe goed je ook plant of hoe goed die voornemens ook zijn, het is er nog niet.
"Nu" is dus het enige dat echt aan het gebeuren is, en "nu" is het enige dat je dan ook echt in de hand hebt.
Wat niet wil zeggen dat vooruit kijken slecht is. In tegendeel! Je moet weten waar je naartoe wil, want als je dat niet weet, kun je "nu" ook niet de juiste dingen doen om uiteindelijk te geraken waar je wil geraken.
Begin met het einde voor ogen
Dat zijn de wijze woorden die Covey al enkele decennia geleden uitsprak.
Weten waarom je bepaalde dingen opneemt, wat je daar mee tracht te bereiken, en dat vooral heel concreet doorvertalen naar tastbare (en meetbare, of althans aantoonbare) eindresultaten, zal het eenvoudiger maken om de juiste focus aan te brengen in het "nu" en de zaken zo te laten evolueren.
Visualiseer
Eenmaal je weet waar je wil eindigen, heb je een referentie of mikpunt. Dan wordt het eenvoudig om vast te stellen hoe ver je al gevorderd bent ten opzichte van je eindpunt. Daarmee wordt ook heel duidelijk wat je nog moet overbruggen om tot het gewenst eindresultaat te komen.
Op zich niets nieuws.
Nochtans kan het visualiseren op een sprekende, aanlokkelijke, en belonende manier hier wel een groot verschil maken.
Als je de zaken enkel opvolgt met droge cijfertjes die ver weggestoken zitten in een Excel-sheet, dan is dat absoluut niet zo stimulerend als een aanlokkelijk, creatief, advent-achtig aftelblaadje dat je permanent aanstaart.
Niet de 'gap', wel het proces
Tot hier is het voor de meesten nog een heel logisch gegeven dat velen ook wel zelf hadden kunnen bedenken.
Wat ik dan regelmatig zie gebeuren, is echter een typische valkuil. Eenmaal we weten waar we willen eindigen, en weten waar we nu staan, beginnen we heel hard te focussen op alles wat er nog niet is, op de afstand die nog overbrugd moet worden, want dat is tenslotte toch net wat we gevisualiseerd hebben.
Wel, ja en nee. Ja, die 'gap' wordt mee gevisualiseerd, maar eigenlijk willen we vooral het proces visualiseren: hoe je evolueert in de richting van je einddoel.
Het gaat dan ook niet zozeer over hoe groot de afstand is die je nog dient te overbruggen, het gaat voornamelijk over welke stappen je nu gaat nemen om weer een beetje verder te geraken.
Het leuke daarbij is dat wanneer je de juiste stappen neemt, je namelijk als vanzelf opschuift naar je einddoel. Dat is het verschil tussen focussen op de 'End Metric' of op de 'Driver Metric'. De 'Driver' heb je in de hand, het eindpunt is een gevolg.
Wil je dit nu praktisch vertalen naar je eigen situatie?
Volg dan deze stappen:
- Kies één ding waar je eens echt vooruitgang in wil creëren, en baken dat klein af: bepaal heel precies wat je op dat vlak binnen een termijn van 3 maanden wil gerealiseerd zien.
Hoe preciezer en nauwkeuriger je het kan benoemen, hoe beter.
- Visualiseer wat er nu al is, en de weg die je nog dient te bewandelen op een kinderlijk eenvoudige manier die 'fun' is om in te vullen of bij te houden, en zorg dat je het letterlijk ophangt op een plaats waar het jou permanent aankijkt.
- Stel jezelf de vraag wat jij volgende week kan doen om elke dag één stapje te zetten om het geheel te laten opschuiven in de goede richting. Het hoeft niet meer te zijn dan één stapje per dag, al zal je zulk stapje wel elke dag moeten zetten.
Dus, begin vanaf nu elke dag met een blik op je eenvoudige visualisatie, en bedenk je telkens wat je die dag zal doen om weer een stapje te zetten. Je zal verstelt staan van het resultaat dat je binnen 3 maanden hebt bereikt!
Wil je meer ondersteuning om volledig vanuit het "nu" te kunnen handelen, je acties beter te kunnen afstemmen op je 'Driver Metrics' ipv op je 'End Metrics', de discipline opbrengen om het elke dag vol te houden, of wil je gewoon wat tips hebben bij het visualiseren?
Contacteer me dan en we bekijken wat we "nu" voor elkaar kunnen betekenen.
Geschreven door
Dennis Fredrickx
.jpg)
